Myślę, że to wystarczy aby podsumować, że joga jest nie tylko fizyczną, mentalną czy duchową dyscypliną, ale połączeniem i unią tych trzech dziedzin jednocześnie.
~ B.K.S. Iyengar „Astadala Yogamala"
Praktyka jogi pomaga w harmonijnym rozwoju ciała (fizycznego, fizjologicznego, organicznego, komórkowego, psychicznego, a nie tylko mięśni i kości). Rozwija poczucie jedności człowieka z naturą, człowieka z człowiekiem.
Yama
(dyscyplina społeczna):
wskazania będące ponad religiami, geograficznym pochodzeniem i czasem.
- Ahimsa (niekrzywdzenie),
- Satya (prawda),
- Ashteya (nie kradzenie),
- Brahmacarya (wstrzemięźliwość) oraz
- Aparigraha (niegromadzenie).
Niyama
(dyscyplina indywidualna) obejmująca:
- Śauca (czystość),
- Santosa (zadowolenie),
- Tapas (zapał),
- Svadhyaya (studiowanie siebie) oraz
- Iśvara pranidhana (poddanie się ).
Asana (pozycja):
która obdarza fizycznym zdrowiem, jak również mentalną równowagą oraz światłością.
Pranayama (kontrola oddechu):
czyni ona ciało i umysł zdolnymi do koncentracji.
Pratyahara:
zmysły utrzymywane są pod bezpośrednią kontrolą umysłu.
Dharana:
pełne skupienie uwagi na pojedynczym punkcie lub zadaniu.
Dhyana (medytacja):
jest nieprzerwanym strumieniem koncentracji.
Samadhi:
ciało i zmysły odpoczywają jak podczas snu natomiast umysł i rozum pozostają czujne, jak w stanie przytomności poza granicą świadomości.
Joga jest wiedzą. Poprzez praktykę asan i pranajam można osiągnąć pokój w ciele. Jeśli praktyka ta wykonywana jest z prajna (penetrującym rozpoznawaniem), to jest to etyka w praktyce. Przyglądanie się każdej części ciała i obserwowanie czy inteligencja penetruje ją głęboko czy też nie, prowadzi praktykującego do prajnana jogi. Praktyka rutynowa bez głębokiej penetracji może być nazwana ajnana jogą (jogą ignorancji).