Jak wykonywać Virabhadraasana I

Wprowadzenie 

Guruji nieustannie przypomina nam, aby podczas wykonywania jakiejkolwiek āsany obserwować to, co robimy oraz to, co się dzieje – często nieświadomie. Zachęca nas do refleksji nad naszymi działaniami. Zbyt często zadowalamy się samym wykonaniem pozy, ale powinniśmy nauczyć się robić āsanę w sposób, który prowadzi do pełnego zaangażowania – czyli stanu medytacyjnego. Chociaż Guruji nie używa słowa „medytacja”, potrafi wprowadzić nas w ten stan we wszystkich āsanach, które wykonujemy w jego obecności.

Jednakże, nie jesteśmy w stanie osiągnąć tego samego podczas naszych własnych praktyk. Wiedza Guruji na temat ciała i umysłu człowieka jest niewyobrażalna. Bez patrzenia na ucznia, potrafi dokładnie stwierdzić, co robimy dobrze, a co źle w każdej āsanie. W tym artykule zebraliśmy informacje o tym, jak umysł i uwaga wędrują oraz jakie powszechne błędy popełniamy podczas wykonywania Vīrabhadrāsany I, a także jak dostosować się, aby osiągnąć perfekcję w tej āsanie. Artykuł ten warto czytać w zestawieniu z książkami Light on Yoga oraz Yoga in Action.

Wchodzenie w Vīrabhadrāsana I

Rozstaw stopy i obróć prawą nogę na zewnątrz, a lewą do wewnątrz. Obróć tułów całkowicie w prawo. Utrzymaj obie kolana proste.

Noga przednia:

Noga, która jest przednia, opada.

Szeroko rozstaw wewnętrzną krawędź pięt.

Kiedy zaczynasz zginać tę nogę w kolanie, obserwuj wewnętrzną część tej stopy. Gdy się zginasz, obszar między łukiem a krawędzią pięty skraca się.

Zapobiegaj temu skracaniu, unosząc podeszwy stóp, a następnie wydłuż łuk stopy w kierunku pięty, zanim postawisz całą stopę na podłodze. To pobudza życie w nodze.

Mięsień czworogłowy nogi przedniej (prawej nogi) obraca się do wewnątrz, a lewa strona klatki piersiowej obraca się w prawo.

Wewnętrzna część górnej uda nogi przedniej jest przyciemniona, jakby kontener przesuwał się w kierunku zawartości nogi.

Pchnij zawartość, aby poczuć, gdzie jest kontener. Wtedy zauważysz, jak obraca się kość ogonowa. Jeśli poczujesz ból w nodze, obróć zewnętrzny róg kolana „nogi tylnej” w kierunku środkowej części kolana, aby ból ustąpił.

Przestrzeń między rzepką a stawem kolanowym „nogi tylnej” powinna być zmniejszona, gdy zginiesz w kolanie nogi przedniej.

Język:

Język unosi się, gdy zginiesz w kolanie. Korzeń języka to twój wróg, ponieważ wchodzi do gardła i zamyka tchawicę, co utrudnia oddychanie.

Utrzymuj górną część języka bierną, gdy zginasz kolano, aby korzeń nie zablokował gardła. Wykonaj Śawāsanę z językiem.

Noga tylna:

Jeśli krawędź kłykcia dużego palca styka się z podłogą, wskazuje to na kompleks lęku.

Otwórz wszystkie palce i zobacz, jak energia odczuwana jest w tej samej linii przez całą nogę.

Wewnętrzna noga jest przyciemniona.

Wydłuż ją i obserwuj, jak talia obraca się równomiernie.

Tracisz uwagę na kolanie nogi tylnej, gdy zginiesz kolano nogi przedniej.

Utrzymuj uwagę na „nodze tylnej” i zobacz, jak noga zachowuje swoją moc.

Obserwuj wewnętrzną część górnej nogi. Skóra w tej okolicy przemieszcza się na zewnątrz.

Przesuń ją do wewnątrz w kierunku mięsa. W ten sposób skóra styka się z mięsem, a twoja inteligencja się zaostrza w tej okolicy.

Zewnętrzna część dolnej krawędzi stopy unosi się.

Twoja uwaga powinna być skierowana na spód zewnętrznej kostki, a skóra powinna rozciągać się w kierunku pięty. Gdy pięta opada, mięśnie łydki otwierają się, a zewnętrzne mięśnie łydki przesuwają się do wewnątrz.

Obserwuj boczną stronę mięśni goleni. Opada na zewnątrz, oddalając się od ciała, od świadomości.

Przesuń dolną część kości goleni (tuż nad stawem skokowym) w kierunku tylnej części nogi.

Możesz poczuć ból po zewnętrznej stronie dolnej części goleni. To jest ból, który cię uczy.

Nie opieraj pośladka na kości ogonowej.

Zwolnij pośladek (noga, która jest z tyłu) od kości ogonowej. Kolano opada bardziej, a ból się zmniejsza.

Obróć zewnętrzny róg kolana nogi tylnej lekko w kierunku środkowej linii nogi, zwalniając pośladek, który jest przylegający do kości ogonowej. Zewnętrzna rzepka przemieszcza się do wnętrza, a ryzyko urazu znika.

Stopy:

Szeroko rozstaw skórę stopy i dotknij zewnętrznego rogu pięty nogi, która jest z tyłu, która styka się z podłogą.

Mały palec tej stopy spoczywa na drugim palcu.

Stwórz przestrzeń po zewnętrznej stronie małego palca.

Jeśli obserwujesz stopy nogi przedniej, zauważysz, że pięta ma tendencję do przesuwania się bardziej niż podeszwa.

Sensation czuje się na pięcie, co należy zachować podczas zginania nogi.

Skóra na spód stopy powinna być rozłożona.

Nerwy czuciowe powinny przesłać informacje do nerwów ruchowych razem z całym ciałem.

Zgiń kolano „nogi przedniej”, dotykając równocześnie wewnętrznej i zewnętrznej krawędzi pięty na podłodze.

Dostrajanie dolnej części stopy, aby dostosować całą nogę:

Energia w górnej części nogi tylnej przemieszcza się w górę, podczas gdy energia w dolnych nogach przemieszcza się w dół. Mount dużego palca porusza się w kierunku podłogi, podczas gdy mały palec unosi się od podłogi. Tylna część pięty nie styka się z podłogą. To jest sprzeczność w działaniu.

Szerz krawędzie podeszwy stopy nogi tylnej od dużego palca do małego palca. Dotknij również kości piętowej. Wtedy górna noga obraca się do wewnątrz, a energia przemieszcza się równomiernie w całej nodze.

Obracanie tułowia:

Obróć mięśnie po bocznej stronie goleni nogi tylnej okrężnie do wewnątrz, tak aby tułów samoczynnie się obrócił.

Środek stawu skokowego „nogi tylnej” powinien być uniesiony. Nerwy ruchowe powinny czuć skórę kostki. Wznosząc kostkę, obracaj mięśnie udowe boczne (szczególnie dolną część uda) na zewnątrz, w kierunku wewnętrznym.

Kolana:

Szeroko rozstaw oba kolana. Poczuj wewnętrzne i zewnętrzne kolano. Czy są równoległe? Gdy zginaj kolano, wewnętrzna część kolana się opuszcza.

Gdy wewnętrzne kolano jest w dół, palce stóp kręcą się do wewnątrz. Otwórz palce, aby wewnętrzna część kolana wzniosła się.

Mięśnie łydki:

Wewnętrzna część kości goleni zgiętej nogi jest prosta, ale mięśnie łydek wystają na zewnątrz jak balon. Przemieszczają się na zewnątrz i do tyłu. Oznacza to, że świadomość nie przenika.

Przyciskaj staw skokowy do ziemi (lekko obracając go do wewnątrz), przyklej go i następnie rozciągnij górną część zewnętrznej nogi. Noga będzie stabilna tylko wtedy, gdy inteligencja będzie stabilna.

Obserwuj skórę na dole łuku. Twórz życie w skórze łuku, gdzie mięso i skóra stają się twardsze. Skóra i mięso w łuku powinny być w kontakcie, a następnie rozciągnij skórę i mięso (jak prasowanie materiału). Wtedy noga staje się bardzo stabilna.

Obserwuj środek wewnętrznych mięśni łydek nogi tylnej. To są mięśnie, które pracują, które chwytają, które rozciągają się i rozszerzają. To właśnie te mięśnie pracują dla āsan z tylnym zgięciem.

Szerz mięśnie łydek nogi tylnej.

Zginanie kolana nogi przedniej:

Utrzymuj długość i grubość z tyłu kolana nogi tylnej podczas zgiania kolana nogi przedniej. Również „zablokuj” górną część rzepki.

Przesuń pachwinę zgiętej nogi w kierunku wewnętrznej krawędzi mięśni łydki, a poczujesz lekkość w āsanie.

Gdy zginiesz kolano, na zewnętrznej stronie uda energia przemieszcza się w kierunku kolana, podczas gdy na wewnętrznej stronie uda przemieszcza się z dala od kolana.

Przesuń od pachwiny do wewnętrznego kolana (a nie zewnętrznego kolana), gdy zginaj kolano. Energia jest równomiernie rozłożona na obu krawędziach kolan.

Zewnętrzna strona gniazda nogi tylnej powinna przesuwać się w kierunku pachwiny nogi przedniej. Im bardziej obracasz nogę, tym większa lekkość odczuwana jest na nodze.

Ciężar powinien być odczuwalny na środku podeszwy i pięcie zgiętej nogi.

Kość ogonowa i mostek powinny być w jednej linii.

Mounty palców nogi tylnej powinny być szerokie.

Jeśli duży palec „nogi tylnej” przesuwa się w kierunku podłogi, przesuń energię na zewnętrzną stronę kości stopy. Aby to zrobić, unieś wewnętrzną część rzepki „nogi tylnej”, a energia automatycznie się przesunie.

Obróć „nogę tylną” razem z kolanem od zewnątrz do wewnątrz, gdy zginaj kolano „nogi przedniej”. Pachwina również powinna się obrócić wraz z nogą. Wtedy nie ma szans na uraz kolana.

Ciężar na kolano przenosi się, gdy pachwina się nie obraca.

Środek uda zgiętej nogi powinien być równoległy do podłogi.

Pachwiny:

Obróć pachwinę nogi przedniej z zewnątrz do wewnątrz. Zwróć uwagę na mounty palców stopy tylnej, gdy obracasz pachwinę nogi przedniej. Mounty zwężają się.

Szerz wiechy. Musisz stać na pięcie nogi przedniej, a nie na podeszwie, aby szerzyć mounty palców „nogi tylnej”. Wtedy łatwo dostosujesz tylną stopę. Introspekcja i staraj się uzyskać ten sam ruch na obu nogach.

Sprawdź, czy dno pachwiny zgiętej nogi jest bierne. Opuszczaj pachwinę. Pachwiny powinny opadać nawet wtedy, gdy unosisz ramiona do góry. Gdy pachwina jest podniesiona, w pozycji pojawia się niestabilność.

Kręgosłup:

Gdy prawa stopa jest obrócona na zewnątrz, lewa strona talii powinna przesunąć się z dala od kręgosłupa.

Uwolnij skórę od kręgosłupa, aby przesunęła się w kierunku peryferii, niech nie odpoczywa na kręgosłupie.

Ręce:

Jeśli twoje nadgarstki są lekkie po rozciągnięciu rąk, to oznacza, że tam jest ciemność.

Inteligencja blockchainu na tylnej stronie górnych ramion, ale nie ma odczucia na przedniej stronie ramion.

Obserwuj środek „strony kciuka” przedramienia (która jest polarnym gwiazdą dłoni) i spraw, aby wewnętrzna świadomość poczuła skórę. Wtedy ramiona opadną i poczujesz lekkość na tylnej stronie górnych ramion (gdzie inteligencja pierwotnie była intensywna).

Z polarną gwiazdą przesuwaj skórę do tyłu i rozciągnij resztę ramienia do przodu. Dzięki temu jesteś bliżej siebie, a ręka jest również bliżej siebie.

Ta gwiazda polarna opada, gdy podnosisz ręce.

Utrzymuj tę polarną gwiazdę stabilną, gdy unoszysz ręce. Skóra i kość powinny być równoległe do siebie.

Ramiona można podnieść dalej, stawiając piętę zgiętej nogi i kierując energię od przodu w stronę tyłu pięty.

Ramiona można podnieść jeszcze wyżej, wykonując „Tādāsana” na plecach kolan „nogi tylnej”.

Ramiona muszą być rozciągnięte od tyłu unoszonych żeber, a nie od przedniej części piersi.

Obserwuj, czy mięso czy skóra straciły swoją moc, gdy unosisz ramiona? Jeśli mięso stało się nudne, rozciągnij tylko od wewnętrznego mięsa. Jeśli skóra stała się nudna, to unieś tylko skórę bez dotykania mięsa.

Palce:

Skóra zewnętrznej krawędzi palca wskazującego, od paznokcia do pierwszego stawiku, jest martwa.

Rozciągnij skórę od pierwszego stawiku w kierunku paznokcia i zobacz, jak zaczynają działać trapez i deltoidy.

Łopatki:

Zanim uniesiesz ręce, obróć dłonie w górę, a następnie rozciągnij łopatki w kierunku kciuka. Oddal łopatki od siebie, gdy unosisz ramiona. Powstaje przestrzeń między łopatkami, co ułatwia poruszanie się ramionom do góry.

Łokcie:

Rozciągnij ramiona, blokując stawy łokciowe. Otwórz dłonie, aby energia nie była tam zablokowana.

Energia przemieszcza się w dół w kierunku tricepsu z tyłu stawu łokciowego, podczas gdy energia przemieszcza się w górę w pozostałej części ramienia.

Niech energia w stawie łokciowym również kieruje się w stronę kciuka.

Nadgarstki:

Jeśli nie możesz złączyć dłoni, trzymaj je z dala, ale nadgarstki powinny być pionowe i równoległe do siebie. Wewnętrzny nadgarstek również powinien być równoległy do zewnętrznego.

Deltoidy:

Rozciągnij ręce na boki i uwolnij głowę deltoidu.

Unieś ręce, utrzymując miękkość deltoidów.

Gdy obracasz dłonie w górę, nerwy czuciowe deltoidów muszą opuszczać się w kierunku zrelaksowanych nerwów ruchowych. Ramiona stają się wtedy dłuższe.

Deltoidy nie powinny wpadać w ramiona. Unieś je. Unieś ramiona od zewnętrznych obojczyków.

Podsumowanie:

By Arti H. Mehta

Artykuł ten jest kompilacją nauk Guruji z okazji jego 80. urodzin oraz srebrnego jubileuszu RIMYI – powielony z podziękowaniami z Yoga Rahasya Vol. 9 (4), 200.