Subtelności Sarvangasany

Wprowadzenie do Sarvangasany

Arti H Mehta

Sarwangasanę nazywa się „królową asan”, rzadkim klejnotem w trzech światach, którego oddziaływanie obejmuje całe ciało praktykującego i jego umysł. Dzięki regularnej praktyce tej pozycji w praktykującym stopniowo następują zmiany, rozwija się cierpliwość i stabilność emocjonalna. Sama asana wymaga wielu subtelnych korekt i nie jest to po prostu „stanie na barkach”. Często przystępujemy do tej pozycji mechanicznie. Zakładamy na przykład pasek na ramiona, ale nie wiemy, dlaczego to robimy i czego nas to uczy. Artykuł ten przedstawia niektóre subtelne korekty dotyczące sarwangasany wraz z wyjaśnieniem ich celu. Czytelnik powinien jednak zapoznać się z podstawową metodologią tej asany opisaną w podręcznikach Światło jogi oraz Joga w praktyce.

Dlaczego uczy się sarwangasany przed śirszasaną?

Sarwangasana pozwala ćwiczącemu poczuć się pewnie, będąc odwróconym do góry nogami. W obu asanach nogi są w powietrzu i chwieją się. Ale w sarwangasanie nogi zachowują element ziemi, nieobecny w śirszasanie. Uczeń czuje się bardziej stabilnie i dlatego najpierw uczymy sarwangasany.

Jak sensownie rozwijać intelekt i wrażliwość, aby zrozumieć nieznane obszary w swoim wnętrzu?

Joga polega na łączeniu I koordynacji pracy nerwów ruchowych i czuciowych. Kiedy nerwy ruchowe zanadto zbliżą się do czuciowych, nerwy czuciowe są podrażnione i tracą swoją zdolność postrzegania i czucia. Jeśli tak się zdarzy, poczekaj chwilę i pozwól, żeby umysł dobrowolnie wycofał się z wydłużania nerwów ruchowych. Dzięki temu nerwy czuciowe będą mogły prowadzić cię dalej, podpowiadając, co należy robić.

Kieruj się odczuciem równoległej, bezkolizyjnej pracy nerwów ruchowych i czuciowych. Pozwoli to na mądry rozwój inteligencji i wrażliwości, prowadzący do zrozumienia tego, co nieodkryte w twoim wnętrzu.

Jak nauczyć się właściwej pracy nóg w sarwangasanie?

Właściwej pracy nóg można się nauczyć, kiedy są one ustawione w lekkim rozkroku. Sposób, w jaki odczuwamy nogi ustawione osobno, stanowi wzorzec, kiedy zaczynamy je zbliżać.

Obserwuj kierunek ruchu skóry, kiedy nogi są osobno. Skóra u podstawy nóg zwraca się do przodu, podczas gdy skóra u szczytu nóg (przody ud) zwraca się na boki. Skóra u podstawy nóg uczy właściwego ułożenia nóg w sarwangasanie, kiedy nogi są połączone i znajdują się blisko siebie. Uważnie skręć skórę na szczytach ud tak, aby zwracała się do przodu. Uruchom nerwy ruchowe dolnych nóg, aby tak zbliżyć nogi, żeby skóra na tych partiach w dalszym ciągu zwracała się ku przodowi.

Jak łączyć nogi w sarwangasanie?

Ustaw nogi szeroko. Napnij nerwy ruchowe na dole nóg z zewnątrz i skręcaj do środka skórę w górnych partiach nóg, aby je połączyć. “Niech nerwy ruchowe będą silne, a nerwy czuciowe powinny wykonywać ruch okrężny, tak aby nerwy ruchowe mogły się zbliżać bez uczucia bierności”. Mocno dociśnij dolne boczne uda, aby skręcić skórę na szczytach nóg do środka I żeby uda były zwrócone do przodu. “Przy zaciskaniu mózg jest stabilny i nieporuszony, zaś skręcanie wymaga mobilności mózgu”. Łącząc nogi, wydłużaj skórę. Gdy skóra jest wydłużona, mięśnie muszą się wydłużyć. ”Nie pracuj z poziomu nerwów ruchowych. Podążaj za nerwami czuciowymi”.

Skąd wiadomo, czy odczucia w nogach w sarwangasanie są  poprawne czy nie?

Unieś skórę od wewnętrznych kostek w kierunku pięt , aby wydłużyć zarys mięśni łydek. Następnie spójrz na wewnętrzną kostkę każdej nogi i sprawdź, czy jest w linii z odpowiadającym jej okiem. Jeśli nie jest w linii, unieruchom staw u dołu uda i zaktywizuj zewnętrzny staw skokowy do ruchu, kierując nerwy czuciowe do środka. “Wewnętrzne nogi idą do góry, zewnętrzne nogi nie idą w górę, zewnętrzne nogi należy ustawić w linii z wewnętrznymi krawędziami nóg. To medytacja”.

Jaka jest praca kolan w sarwangasanie?

Obserwuj naturalne zachowanie rzepki kolanowej w pozycji. Zewnętrzna rzepka ma tendencję do kierowania się na zewnątrz. Zroluj zewnętrzne kolana do środka. Obserwuj ruch kolana. Czy czujesz zacisk całego kolana? Jeśli nie, oznacza to, że w nerwach tylnych wewnętrznych nóg, u podstawy pośladków nie ma życia. Jeśli wprowadzisz tam życie, będzie można zacisnąć całe kolano. Nerwy czuciowe na zewnętrznym kolanie zwracają się do więzadła. Zrotuj mięśnie czworogłowe do środka, tak aby linia mięśni czworogłowych znalazła się dokładnie w linii z sutkami. Kolana powinny sie rozszerzyć, jakby się rozciągały na boki.

W jaki sposób podciągać w górę tyły nóg?

Oddalaj kości pośladków (guzy kulszowe) od kości ogonowej. Wówczas pachwiny rotują się do środka, szczyt miednicy idzie do wnętrza ciał,a a tyły nóg wyciągają się w górę.

Jak praktykować sarwangasanę w przypadku bólu szyi?

Jeśli boli cię szyja, praktykując w domu możesz podłożyć pod każdy bark koc złożony wzdłuż na trzy.

Po czym można poznać, czy wykonuje się sarwangasanę poprawnie czy nie?

Obserwuj środek brzucha i zewnętrzne linie trzewi. Zewnętrzne linie brzuszne trzewi są w dole, podczas gdy środek idzie w górę. Wobec tego wbij wewnętrzny łuk kciuka w ciało, aby zewnętrzne ściany brzucha zbliżyły się i poszły w górę. W ten sposób można się nauczyć sarwangasany.

Dlaczego zakłada się pasek na łokcie?

Pasek nie służy tylko do podtrzymywania. Używamy go, aby pobudzić inteligencję mięśni dwugłowych i trójgłowych ramion (bicepsów i tricepsów). Z paskiem założonym wokół ramion dociśnij boczne bicepsy w dół i zbliż je do siebie, skręcając skórę na bicepsach ku ziemi. Jeśli pasek wrzyna się w skórę, musisz skręcić ramiona do środka, tak aby ani pasek się nie wrzynał, ani ramiona nie rozchodziły na boki.

Właściwe ułożenie paska i praca z nim:

Usiądź. Załóż pasek na ramiona przy łokciach. Po założeniu paska połóż się. Pasek nadaje włóknom przedramion poczucie kierunku. Czy są równoległe czy schodzą się do środka? Tę rękę, które idzie do środka, należy skręcić na zewnątrz, wówczas łokieć pójdzie do środka. Należy się nauczyć tej reakcji na poprawkę bicepsa w pasku.

Dolna krawędź paska dotyka ramienia, ale górna – nie. Oba brzegi paska powinny równomiernie przylegać do ramienia. Następnie nałóż inteligencję intelektualną na inteligencję soniczną (nasłuch), aby zrotować ramię od wewnętrznego bicepsa do zewnętrznego. Skręcaj tylko nerwy ruchowe i czuciowe. Po zrotowaniu bicepsa na zewnątrz wewnętrzne strony ramion, wierzchnie i tylne mają taki sam kontakt z paskiem.

Dlaczego zakłada się pasek na środkowe uda?

Pasek nie służy tylko do związania nóg i trzymania ich prosto. Musisz obserwować, jak nerwy czuciowe w jednej nodze prawie dotykają paska bez zacisku na skórze, podczas gdy skóra na drugiej nodze ściska włókna paska w taki sposób, że nerwy czuciowe nie mogą się otworzyć. Poczuj nerwy czuciowe na zewnętrznych udach, w miejscach gdzie dotyka ich dolna i górna krawędź paska. Możesz zaobserwować lekkie zagięcie na pasku. Stopniowo rozciągaj nerwy ruchowe, tak aby nerwy czuciowe mogły pracować bardziej niż ruchowe. Zagięcie automatycznie zniknie. Pasek pomaga również przesuwać do tyłu mięśnie czworogłowe ud.

Jak wejść w pozycję używając paska na nogach i rękach?

Zwiąż nogi paskiem i połóż się. Zegnij kolana i przybliż nogi. Skieruj inteligencję do łydek. Zroluj barki na zewnątrz. Utrzymuj łokcie w linii z ramionami. Wydłużając tyły rąk, zegnij łokcie i wydłuż ramiona ku łokciom, aby otworzyć szczyt klatki. Zachowując świadomość w klatce, zegnij kolana i szybko wejdź w pozycję z dłońmi na plecach.

Jaki powinien być przepływ energii w ciele w sarwangasanie?

Przepływ energii w ciele jest skręcony spiralnie. Energia płynie od tyłów nóg do pięt, a potem schodzi w dół od śródstopia ku przodowi. Jest to okrężny ruch idący od tyłu. Energia od tyłu pięt płynie do pośladków, a od szczytu klatki sięga w górę, aby dopełnić krąg energii płynącej w dół, od przodu klatki piersiowej energia wznosi się do pasa miednicy. W ten sposób strumień energii opływa ciało po okręgu.

Dlaczego czasem odczuwa się zmęczenie sarwangasanie?

Zdarza się to, kiedy nie ma otwarcia klatki. Boki klatki na wysokości sutków są zbyt zwężone, podczas gdy szczyt klatki sie rozszerza. Aby to skorygować, przed sarwangasaną połóż się na podłodze z kocami pod barkami. Wyciągnij ręce za sobą i zrotuj mięśnie trjógłowe ramion (tricepsy ) do siebie. Z dłońmi zwróconymi wnętrzem do sufitu dociśnij łokcie do podłogi i unieś klatkę w rejonie pach. To stwarza przestrzeń w klatce.

Jak rozszerzać klatkę piersiową?

Dociskając tricepsy do podłogi, ułóż dłonie na plecach i wyciągnij wewnętrzną kość ogonową pionowo do góry – wówczas klatka rozszerza się. Znaczenie sarwangasany polega na tym, że pozycja ta uwalnia układ hormonalny.

Dlaczego uczenie się pozycji odwróconych jest konieczne do nauki pranajamy?

Sarwangasana, śirszasana i inne pozycje odwrócone pomagają rozwijać obszar boków klatki piersiowej. Obszar ten stanowi rezerwuar energii istotnej dla pranajamy. Pozycje te nie są wyczerpujące energetycznie, przeciwnie - pomagają magazynować energię.

Poniższy artykuł został przedrukowany z Yoga Rahasya Vol.10 No.4 2003 za pozwoleniem wydawcy Rajvi Mehty.