Asana vs. Pranajama w Jodze 

Wprowadzenie do praktyki skłonów i wyginania pleców

Prawdą jest, że zwracałem większą uwagę na wyginanie pleców, ponieważ były one spektakularne. W 1958 roku, po raz pierwszy postanowiłem wykonywać skłony do przodu z czasami, tak jak wyginanie pleców. Skłony do przodu powodowały bardziej dokuczliwe, bolesne dolegliwości niż wyginanie pleców. Ten ból był na tyle intensywny, że czułem się, jakby ktoś uderzał mnie w plecy młotem. Ból ten trwał nawet po praktyce przez kilka godzin. Ból spowodowany skłonami do przodu zmusił mnie do życia z bólem, ale z czasem udało mi się go przezwyciężyć i nadal wykonuję te ćwiczenia z określonymi czasami raz w tygodniu aż do dzisiaj.

Korzyści ze skłonów do przodu w praktyce pranajamy

Skłony do przodu, takie jak Janu Sirsasana, zaczęły mi pomagać w utrzymaniu prostego kręgosłupa podczas wykonywania pranayamy. Nauczyłem się z tego doświadczenia, że wyginanie pleców wzmacnia wewnętrzne mięśnie kręgosłupa, podczas gdy skłony do przodu rozwijają i wzmacniają jego zewnętrzne mięśnie. Mogłem dobrze siedzieć i używać wewnętrznych i zewnętrznych mięśni kręgosłupa, aby biegły równolegle do siebie podczas wykonywania pranayamy.

Wnioski dotyczące zrównoważonej praktyki jogi

To nauczyło mnie, że skłony do przodu, wyginanie pleców oraz boczne ruchy mięśni kręgosłupa powinny być rozwijane, aby ujędrnić mięśnie kręgosłupa, ponieważ działają one jako fundament dla dobrej pranayamy. Zrozumiałem, jak ważna jest zrównoważona praktyka asan, aby móc prawidłowo wykonywać pranayamę.

B.K.S. Iyengar

Astandala Yogamala tom 3, s. 102-103.